Heb jij ook zo’n kind dat niet tegen zijn/haar verlies kan? Lastig hè, heb je net zo’n gezellig ‘ouder-kind-momentje’ tijdens het spelen van een spelletje..., gooit je koter roet in het eten!
Dit roet in het eten kan op allerlei manieren gebeuren; het spelbord omgooien, gaan huilen, roepen dat het niet eerlijk is (en je weet er vast zelf ook nog wel een paar..)
Wat doe je dan als ouder?
In alle redelijkheid vertellen dat de regels van het spelletje nu eenmaal zo zijn..
Zeggen dat het toch niet zo erg is als je een keertje verliest..
Voorstellen om het spelletje nog een keer te spelen (hopend dat je je kind dan kunt laten winnen…?!)
Zeggen dat het een voorbeeld moet nemen aan een ander kind dat wel tegen zijn/haar verlies kan..
Zelf boos worden…
Dreigen dat je nóóit meer samen een spelletje gaat spelen met hem of haar..
Wie de afgelopen tijd de Tour, het EK-voetbal of de Olympische Spelen een beetje heeft gevolgd, zal vast een winnaar (of juist een verliezer) in gedachten hebben.
Vooral bij Olympische Spelen wordt het soms ‘pijnlijk’ duidelijk hoe euforisch (of dramatisch) een winst of verlies wordt ervaren. Om als sporter erachter te komen dat je jarenlange voorbereiding eindelijk zijn vruchten heeft afgeworpen (of juist niet..) moet een bijzondere ervaring zijn.
Ook al zijn je voorbereidingen nog zo goed, ontzeg je je heel veel, focus je je alleen op de komende prestatie, toch is dat geen garantie dat jij de winnaar zult worden.
En hoe ga je daar dan mee om?
Met je schoenen gooien..
In tranen uitbarsten..
Uitleggen dat je voorbereiding niet goed waren..
Zeggen dat je echt niet harder kon..
Verklaren dat je fysieke klachten had..
Je schouders ophalen..
Omgaan met teleurstellingen doet ieder op zijn/haar eigen manier, maar juist in situaties als bij een spelletje spelen of meedoen aan wedstrijden komt het soms hard aan als er niet gewonnen wordt.
Over het algemeen wordt er door de omgeving ook veel aandacht gegeven aan de winnaar en lijkt het net of de verliezer ook echt een ‘loser’ is, terwijl juist verliezen veel van je vraagt (incasseringsvermogen, verwerken van negatieve emoties, moed om weer verder te gaan..)
Het gééft je ook veel (en dan niet in de vorm van een medaille); ‘vallen’ en toch ook weer opstaan!
Je leert hierdoor:
dat je inspanningen soms niet beloond worden..
er anderen zijn die ergens beter in zijn..
je soms gewoon pech kunt hebben..
er ook uit tegenslag iets ‘moois’ kan komen..
de wereld hierdoor niet vergaan is..
Tja, en daar zit je dan met je kind dat niet tegen zijn/haar verlies kan, met het spelbord op de grond en een boos stampend kind voor je neus…
Wat doe je dan?
Volgens mij komt het hier op neer:
Uithuilen en opnieuw beginnen! (en wie is hier dan eigenlijk de winnaar?!)