‘Als je wilt dat je kind hogerop klimt, moet je er vooral niet bovenop gaan zitten!’
Deze uitspraak van juf Ank uit de populaire serie de luizenmoeder deed me denken aan mijn eerste overbezorgde reactie toen mijn kind nog maar een paar weken oud was…
Als kersverse moeder voelde ik een soort ‘oerdrang’ om voor mijn kind te zorgen. Ik week (bijna) geen moment van haar zijde. Ik voelde mij ook heel belangrijk in de zorg voor haar, immers; als ik er niet was wie zou er dan voor haar zorgen…?
(Dat mijn dochter ook een vader, oma/opa, (suiker) tante/oom had, wist ik verstandelijk wel, maar emotioneel voelde dat toch heel anders; zonder mij was mijn dochter verloren in de (boze) wereld om haar heen…!
Dit gevoel bereikte zijn hoogtepunt op de nacontrole bij de gynaecoloog; met een slapend kind in de kinderwagen zat ik in de wachtkamer. Toen het mijn beurt was ging ik dan ook met de wagen en al de spreekkamer in. Natuurlijk ‘eiste’ ik van de arts en assistente leuke opmerkingen over mijn kind en was ik met mijn hoofd maar half bij het onderwerp van het consult; mijn lichamelijke toestand.
Ik herinner me dat ik half in paniek raakte toen ik even onderzocht moest worden in de ruimte naast de spreekkamer; ‘wie let er op mijn kind als ik even niet in haar gezichtsveld ben..?’ (lees: drie meter van haar vandaan…)
Waarschijnlijk hadden arts en assistente vaker met dit bijltje gehakt, want zij wisten me ervan te overtuigen dat het goed zou komen. En dat kwam het natuurlijk ook!
Eenmaal weer thuis schaamde ik me een beetje voor mijn overbezorgde reactie, gelukkig kon ik ‘mijn hormonen’ de schuld geven van dit gedrag.
Het leerde mij wel dat een kind hebben, hoe klein ook, meteen al loslaten is en dat mijn 'overbezorgd zijn' mij dingen liet doen waar ik later in elk geval om moest (glim) lachen!
Af en toe even naar jezelf kijken en je afvragen of je kind jou echt nodig heeft, of dat hij/zij zich prima zelf kan redden, is het proberen zeker waard. Gelukkig ben ik daar, met vallen en opstaan, steeds beter in geworden.
‘Als je wilt dat je kind hogerop klimt, moet je er vooral niet bovenop gaan zitten!’
Heeft juf Ank toch gelijk!