Ontwikkeling...

Afgelopen maand bleek mijn praktijk 10 jaar te bestaan. Toch fijn dat de sociale media je daar dan even op attendeert, want zelf was ik daar helemaal niet zo mee bezig.

Eigenlijk wilde ik er niet veel aandacht aan besteden (al heb ik wel een ‘reel’ geplaatst op diezelfde sociale media, voor de leuk.. 😉) maar toen bedacht ik mij dat het ook een mooi moment was voor een terugblik.  

Ik heb deze terugblik ‘ontwikkeling’ genoemd omdat dat woord goed past bij mijn gevoel en idee over mijn praktijk Kinder- en oudercoaching ‘i rörelse’.

-Allereerst de ontwikkeling van de kinderen en de ouders die ik mocht begeleiden in de afgelopen 10 jaar. Dat is echt bijzonder geweest om mee te mogen maken. Als coach (begeleider, ‘een-poosje-een-meeloop-persoon’, praatpaal) zag ik zoveel moed, zelfkennis, doorzettingsvermogen, veerkracht, verdriet, wanhoop, schuldgevoel, boosheid, trots…. bij mijn cliënten dat ik er soms stil van was.

Elk van hen maakte een ontwikkeling door en kon weer verder op het pad dat leven heet…

Mijn rol was een luisterend oor hebben, soms een spiegel voor houden en aandacht hebben voor de persoon die ik mijn cliënt mocht noemen.

-Daarnaast was er de ontwikkeling binnen mijn praktijk. In de eerste jaren was ik volop bezig met het volgen van cursussen, workshops en trainingen om ‘gezien’ te worden als professional. Ook op het gebied van het inzetten van sociale media (daar heb je ze weer 😊) moest er veel geleerd worden.

Inmiddels merk ik dat ik daar nu steeds minder tijd aan besteed, want dat is niet waar ik mee bezig wil zijn. Het gaat namelijk niet om mij, maar om de kinderen en ouders. Waar ik mijn boodschappen doe of wat ik op mijn boterham smeer is niet echt relevant wil ik maar zeggen. (daar zullen allerlei deskundigen op marketing en sociale media gebied vast anders over denken, maar dat is dan maar zo.)

Ook een mooi voorbeeld van ‘ontwikkeling’ is dat ik binnen mijn praktijk gaandeweg andere termen ben gaan gebruiken,  Het woord ‘hulpvraag’ werd bijvoorbeeld vervangen door het woord ‘veranderwens’. Het eerste drukt naar mijn idee meer een afhankelijkheid uit terwijl het tweede een actievere basis heeft. Het lijkt iets kleins, maar zegt tegelijkertijd veel over hoe je in een coachtraject staat; is het iets wat ‘gefikst’ moet worden (kort en krachtig) of is er tijd om dingen te overdenken en te proberen om zo te komen tot een voor jou wenselijke verandering..?

Het werk binnen mijn praktijk heeft ook heel veel mooie contacten opgeleverd, want ‘ontwikkelen’ doe je niet alleen denk ik. Zo zijn er fijne samenwerkingen ontstaan met collega (kinder-) coaches en  geweldig leuke workshops en trainingen georganiseerd die ik anders nooit had gedaan (buiten je comfortzone treden hoort ook bij ‘ontwikkelen’ heb ik ervaren.)

Door alles wat hierboven genoemd is (en vast nog veel meer) heeft het werk in mijn praktijk ook bijgedragen in  de ontwikkeling van mijzelf als persoon. Naast dat ik zelf ook 10 jaar ouder ben geworden (tja…) en wellicht ook wijzer, is het omgaan met mensen die ik anders waarschijnlijk niet had ontmoet zeker van meerwaarde geweest (en is dat nog steeds). Mijn blik is ruimer geworden, er zijn namelijk vele wegen die naar Rome leiden, en van elk traject leerde ik zelf ook.

Het leuke van ‘ontwikkelen’ is dat het eigenlijk nooit stopt, soms ben je er bewuster mee bezig, soms wat minder, maar jezelf ontwikkelen (ten behoeve van jezelf maar zeker ook van anderen) kan altijd.

Ik denk dat ik nog maar ‘even’ doorga… 😉